به گزارش سایت خبری راوی هنر، مراسم آخرین وداع و تشییع پیکر زنده‌یاد منوچهر والی‌زاده بازیگر، دوبلور، مدیر دوبلاژ و گوینده فقید رادیو، صبح جمعه ۳ اسفند ۱۴۰۳ از مقابل خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در این مراسم که با حضور جمع زیادی از همکاران و دوستداران این هنرمند فقید و مردمی با اجرای فرزاد حسنی برگزار شد، هنرمندان و همکاران والی‌زاده درباره او سخن گفتند و ۶۵ سال فعالیت هنری‌اش را پاس داشتند.
محمود قنبری دوبلور در بخشی از سخنان خود در این مراسم گفت: ستاره‌ای در آسمان دوبله ایران غروب کرد. منوچهر والی‌زاده، عمر خود را وقف هنر دوبلاژ کرد و آثارش مورد توجه چندین نسل قرار گرفت. او عاشق کارش بود و میکروفون و میز دوبلاژ، زندگی او محسوب می‌شد. جای او شاید سال‌ها خالی بماند، اما کارهایش ماندگار است و صدایش در ذهن نسل‌ها باقی خواهد ماند.
علی دهکردی مدیرعامل خانه سینما در این مراسم گفت: امروز قطعه‌ای مهم از تاریخ سینما و هنر ایران بر دوش شما تشییع می‌شود. آقای والی‌زاده، در کنار دیگر ستارگان گویندگی جایگاهی دست‌نیافتنی و بسیار رفیع دارند. امیدوارم روزی کارشناسان عالی بازیگری و سینما بنشینند و ارزیابی کنند که چگونه ستارگان گویندگی ما در مقابل میکروفون، نقشی را چنان استادانه بازآفرینی می‌کنند که برای ما تا این حد دوست‌داشتنی و پذیرفتنی می‌شود.
در بخش بعدی منوچهر زنده‌دل دوبلور در بخشی از سخنانش گفت: استاد والی‌زاده، همیشه حامی جوانان بودند و از هیچ کمکی دریغ نمی‌کردند. از پروردگار بزرگ سپاسگزارم که این فرصت را به من داد تا در دورانی وارد عرصه دوبله شوم که ستارگان درخشان این هنر حضور داشتند و هنوز هم هستند. بزرگان بسیاری در این عرصه بوده‌اند که از تک‌تکشان آموختم و در این کار رشد کردم. استاد والی‌زاده، از شما ممنونیم بابت عشقی که در طی این سال‌ها، در طول عمر حرفه‌ای و هنری‌تان به همه ما هدیه دادید.
در بخش بعدی مراسم، ایرج راد رئیس هیات‌مدیره خانه تئاتر در حالی که بارش نم باران در آسمان خانه آغاز شده بود، گفت: آسمان هم برای منوچهر والی‌زاده گریست. گمان نمی‌کنم هیچ‌یک از ما، هیچ‌یک از مردم ایران، روزی را سپری کرده باشیم که صدای او را از رادیو یا تلویزیون نشنیده باشیم. منوچهر والی‌زاده همیشه لبخند به لب داشت. عکس‌هایش را نگاه کنید؛ در همه عکس‌ها، چهره‌ای خندان دارد. او انسانی شریف، پاک و دوست‌داشتنی بود که مسئولانه و عاشقانه کار می‌کرد.
سپس شراره حضرتی دوبلور گفت: نسل ما به عشق این عزیزان وارد این عرصه شد و در کنارشان بسیار آموختیم، زندگی کردیم. غیر از هنر دوبله، درس عشق و محبت یاد گرفتیم، به‌ویژه از آقای والی‌زاده. همه ما امیدوار بودیم که هرچه زودتر حال استاد منوچهر والی‌زاده خوب شود و به جمع ما بازگردند تا همچنان با شور، عشق و شادی در کنارشان کار کنیم و از حضورشان لذت ببریم. آقای والی‌زاده برای هم‌نسلان من یک سمبل و یک پدیده عجیب بودند.
عباس مطمئن‌زاده پژوهشگر، صداپیشه و از دوستان والی‌زاده گفت: چیزی که همیشه مرا به ایشان نزدیک می‌کرد، علاوه بر صدای ماندگارشان، شخصیت والای ایشان بود. یادم می‌آید که حتی در روزهایی که بیمار بودند، هنوز علاقه داشتند به کار دوبله ادامه دهند. شنیدن خبر درگذشت ایشان همیشه برایم وحشتناک بود.
ایرج نوذری بازیگر و یادگار زنده‌یاد منوچهر نوذری نیز در این مراسم با اشاره به منوچهرهای عرصه گویندگی و دوبله، یاد پدرش منوچهر نوذری و منوچهر والی‌زاده را گرامی داشت، به منوچهر زنده‌دل به عنوان نماینده شایسته نسل نو اشاره کرد و برای منوچهر زمانی طول عمر و سلامتی آرزو کرد. او همچنین به طرحی اشاره کرد که برای شناساندن کهنه‌کاران این هنر به نسل امروز در دست دارد.
در ادامه خسرو والی‌زاده برادرزاده زنده‌یاد منوچهر والی‌زاده در سخنانی کوتاه و تاثربرانگیز به نمایندگی از خانواده مرحوم، از حاضران قدردانی کرد. او گفت: استاد منوچهر والی‌زاده عاشق بود؛ عاشق زندگی، خانواده، کارش و زنده ماندن. او خیلی دوست داشت که در کنار خانواده‌اش باشد… عشق او به خانواده‌اش، همچنان در دل‌ها باقی خواهد ماند.
فرزاد حسنی در پایان با اشاره به حضور بسیاری از بزرگان دوبله، رادیو و تئاتر در این مراسم گفت: با افسوس و حرمان و آوخ از منوچهر والی‌زاده جدا خواهیم شد. تمام سعی خودم را به کار بردم که برای صحبت با شما نه بغض بکنم نه گریه، ولی بعد از منوچهر نوذری، طولانی‌ترین همراهی و در آغوش گرفتن و بوسیدن و مصافحه من با منوچهر والی‌زاده بود. من برای آغوش این مرد مهربان دلم خیلی تنگ می‌شود… او از آخرین گل‌های گلستان عجیب طلایی و خوشبوی دوبله ایران بود. خدا بقیه شما را سلامت نگه دارد و سایه‌تان بالای سر ما باشد.
جهت دریافت سریع آخرین اخبار حوزه ی هنر و فرهنگ, در کانال خبری راوی هنر عضو شوید:
عضویت در کانال تلگرام
