دسته: پرده نقره ای

به گزارش سایت خبری راوی هنر به نقل از پایگاه خبری موزه سینما، در اکران خصوصی این فیلم که شامگاه ۱۳ اردیبهشت ماه در موزه سینما برگزار شد، رسول صدرعاملی، حسن فتحی، کیانوش عیاری، محمد کارت، علی سرتیپی،امین حیایی، فرهاد توحیدی، حبیب اسماعیلی، محمدرضا شریفی‌نیا، سید غلامرضا موسوی، پرویز شهبازی، محسن امیریوسفی، حبیب رضایی، محمد متوسلانی، ابراهیم حقیقی، کریستف رضاعی،سجاد افشاریان، عباس جمشیدی فر، نوید محمودی، ستاره پسیانی، دانش اقباشاوی، ابراهیم حقیقی، کامران حجازی، یونس شکرخواه، خاطره اسدی، رویا جاوید نیا، محمدرضا غفاری، نهال دشتی، اسماعیل علیزاده، محمد مطهری‌پور، عباس یاری، احمد امینی، حسن علیزاده، امیرحسین فتحی، کیهان ملکی، همچنین حامد علامتی (مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان) و رائد فریدزاده (رئیس سازمان سینمایی) علیرضا تابش، امیر اسفندیاری، لادن طاهری (مدیرفیلم‌خانه ملی) و سید محمد خاتمی حضور داشتند و به تماشای فیلم نشستند.
امین حیایی، ستاره پسیانی، ژولیت رضاعی (بازیگر) و سیدمازیار هاشمی (تهیه‌کننده) سخنان کوتاهی را پیش از آغاز نمایش فیلم که در دو سالن موزه سینما برگزار می‌شد،مطرح کردند.
امین حیایی بازیگر فیلم «زیبا صدایم کن» که برای این فیلم نامزد دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر بوده در ابتدای سخنانش انفجار و حادثه تلخ بندرعباس و از دست دادن جمعی از هم‌وطنان را به مردم ایران تسلیت گفت و برای بازماندگان آرزوی صبر و شکیبایی کرد.
او با اشاره به همکاری دوباره‌اش با رسول صدرعاملی یادآور شد: افتخار داشتم در کنار ایشان در فیلم «شب» حضور پیدا کنم و حالا افتخار دیگری است که در یک همکاری دوباره با این کارگردان در فیلم «زیبا صدایم کن» حضور دارم.
امین حیایی ابراز امیدواری کرد که مخاطبان فیلم را دوست داشته باشند.
سیدمازیار هاشمی تهیه‌کننده فیلم نیز ضمن خرسندی از همکاری‌اش در کنار رسول صدرعاملی و نام بردن از برخی عوامل اصلی فیلم گفت: ما با همراهی یک‌گروه صد نفره و با تلاش آقای صدر عاملی، امین حیایی، سامان لطفیان مدیر فیلمبرداری و دیگر دوستان، همگی تلاش کردیم که این فیلم ساخته شود و اگر این تیم نبود، فیلم با توجه به آنکه کاملا در سطح شهر و خیابانها شلوغ تهران تولید شده است در ۵۳ جلسه کارش به اتمام نمی‌رسید، در نهایت امیدوارم تلاش جمعی ما به دل مخاطبان بنشیند.
ستاره پسیانی بازیگر هم در سخنان کوتاهی ضمن خوش‌امدگویی، از حضور در این گردهمایی اظهار خرسندی کرد و گفت: خوشحالم که فیلم را در کنار مخاطبان برای اولین‌بار می‌بینم.
ژولیت رضاعی بازیگر نوجوان فیلم هم که نامزد سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر بود در سخنان کوتاهی گفت: خوشحالم که در کنار امین حیایی، رسول صدرعاملی و سیدمازیار هاشمی در این فیلم حضور داشتم، امیدوارم از فیلم خوش‌تان بیاید.
فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن» به کارگردانی رسول صدرعاملی و تهیه‌کنندگی سیدمازیار هاشمی محصول کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره فجر را گرفته است از چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ماه در سینماهای سراسر کشور به نمایش درمی‌آید.

به گزارش سایت خبری راوی هنر، جدیدترین قسمت از برنامه سینمایی «هفت» روز جمعه 12 اردیبهشت ماه با نقد و بررسی فیلم سینمایی «کوکتل مولوتف» و پرونده ویژه با موضوع «خانواده ایرانی در سینما» از شبکه نمایش پخش شد.
جزئیات برگزاری جشنواره جهانی فجر
در ابتدای این برنامه و با برقراری ارتباط تلفنی مسعود نجفی مدیر روابط‌عمومی سازمان سینمایی درباره لغو رویدادی در بندرعباس گفت: اتفاق بدی در بندرعباس رخ داد و مجدد به خانواده‌های داغدار تسلیت می‌گویم. قرار بود ۱۰ اردیبهشت همزمان با روز ملی خلیج فارس رسما سینمای جزیره بوموسی را افتتاح کنیم و قرار بود جمعی از هنرمندان نیز در این رویداد حضور داشته باشند. قرار بود برنامه «هفت» هم در این مراسم کنار ما باشد که متاسفانه به دلیل حادثه ای که رخ داد، این برنامه لغو شد.
‌وی درباره کارزار «نه به تصادف» توضیح داد: کارزار نه به تصادف همچنان ادامه دارد و ما منتظر فیلمی از آقای بهروز افخمی نیز بودیم.
نجفی درباره تاریخ برگزار جشنواره جهانی فیلم فجر عنوان کرد: جشنواره جهانی فیلم فجر فعلا قرار است اوایل آذر برگزار شود اما زمان دقیق برگزار این رویداد به آخرین جلسه سازمان فیاپ بازمی‌گردد که به زودی در حاشیه جشنواره کن برگزار و زمان دقیق این برنامه مشخص می‌شود.
وی درباره معرفی دبیر جشنواره بین‌المللی فیلم فجر گفت: تصمیماتی درباره دبیر و شورای سیاست گذاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر گرفته شده است اما به زودی با مشخص شدن تاریخ دقیق جشنواره این افراد معرفی می‌شوند.
مدیر روابط‌عمومی سازمان سینمایی در پاسخ به اینکه احتمال دارد جشنواره‌ در استان دیگری برگزار شود، گفت: فعلا تصمیم بر این است که این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر در تهران برگزار شود.
نجفی در پایان اعلام کرد: ما دوشنبه از ۱۶ مدیر دوبلاژ باسابقه تجلیل خواهیم کرد و این مراسم در سازمان سینمایی برگزار خواهد شد.
در میز سینمای ایران نیز آرش خوشخو و رضا صدیق در حضور حسین دوماری (کارگردان) و محمد کمالی‌پور (تهیه‌کننده) به نقد و بررسی فیلم «کوکتل مولوتف» پرداختند.
«کوکتل مولوتف» در مقایسه با «زودپز» بسیار جلوتر است
آرش خوشخو در ابتدای این برنامه گفت: ابتدا بابد پرسید که چرا ایده دهه ۵۰ و ۶۰ انقدر در سینمای ما تکرار می‌شود؟ بعضی فیلم‌ها از خط‌های داستانی نیز شبیه به هم شده اند. ما با یک توده مخاطب دهه شصتی طرف هستیم که بیشترین حجم جمعیتی ما را تشکیل داده اند و همه مراکز فرهنگی ما تحت تاثیر این توده سنی قرار گرفته اند. فکر می‌کنم ۵_۶ سال دیگر که دهه هشتاد ها به مخاطبان سینمای ما بدل شوند سینمای ما باید سراغ محتوای دیگری برود.
وی افزود: «کوکتل مولوتف» فیلم سالمی است اما چیزی که مرا آزار می‌داد این بود که پایان فیلم‌ سرخوردگی ایجاد کرد.‌ کاراکتر خانم یکتا ناصر می‌توانست برگ برنده فیلم باشد اما با آن محتاطانه برخورد کردند.
صدیق در ادامه بیان کرد: «کوکتل مولوتف» بسیار قابلیت سخیف شدن داشت اما فیلم سخیفی نشد و این برگ برنده فیلم است. معلوم است که فیلمساز، فیلمسازی را دوست دارد و دغدغه روایت دارد اما متاسفانه فیلمنامه خوبی نداشته است. این فیلم‌ در مقایسه با فیلم «زودپز» در پروداکشن و کارگردانی بسیار جلوتر است اما متاسفانه فیلمنامه پر از خلا است.
امین حیایی یک فرد همه فن حریف است
وی افزود: واقعا امین حیایی یکی از استانداردترین بازیگران ایران است و هرکجا که بوده بهترین نقش را ایفا کرده است. زن‌پوشی او در فیلم اصلا آزاردهنده نیست. همچنین ستاره پسیانی نیز نقش خوبی را در این فیلم ایفا کرده است.
بهروز افخمی گفت: امین حیایی یک فرد همه فن حریف است و بسیار آمادگی بدنی خوبی دارد.
صدیق بیان کرد: یک بازیگر باید بداند که خودش را به چه میزان به مخاطب نمایش دهد یا خودش را چقدر مصرف کند. پژمان جمشیدی با حجم حضورش در سینما و تبلیغات به قدری دم دستی و سطحی نقش‌هایش را ایفا می‌کند که خودش را حیف کرده است.
خوشخو بیان کرد: فروش فیلم‌های پژمان جمشیدی از هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان گذشته است و کمک زیادی به سینمای ایران کرد اما ای کاش کسانی باشند که به او بگویند کمتر کار کند.
صدیق عنوان کرد: به عقیده من «کوکتل مولوتف» بیشتر یک فیلم فانتزی است تا کمدی و تمرکزش روی ساخت یک فضای فانتزی است.
دوماری در ادامه برنامه عنوان کرد: ما از روز اول تلاش کردیم که به هر قیمتی مخاطب را نخندانیم و سعی کردیم به دوربین هویت بدهیم. من وس اندرسون را خیلی دوست دارم و از او الهام می‌گیرم اما سعی کردم فیلم را مدل خودم کنم.
کمالی‌پور تصریح کرد: فیلم بسیار سنگین و دغدغه‌مندی بود. از همان روز اول هدفمان این بود که کمدی متفاوتی بسازیم و به هر قیمتی سراغ خنداندن مردم نرویم. فیلمبرداری فیلم کاملا خیابانی بود اما ۶۰ دقیقه ویژوال داشتیم.
خوشخو عنوان کرد: شما قصد داشتید فیلم متفاوتی بسازید اما داستان فیلم تکراری بود.‌ آقای دوماری فیلمنامه نویس خوبی هستند اما ضعف های فیلمنامه و به خصوص پایان فیلم‌ کمی اذیت کننده بود.
کمالی‌پور گفت: ما حدود ۵_۶ سال پیش با آقای رفیع زاده به داستان فیلم سانفرانسیسکو رسیدیم اما قصه ای که کمی زمان‌بر شود موضوعش تکراری می‌شود. درواقع قبل از فیلم‌های «فسیل» و «زودپز» ما به این ایده رسیدیم.
دوماری بیان کرد: اینکه می‌گویید ایده فیلم تکراری است کمی جای بحث دارد. تقریبا ژانر دهه ۶۰ در سینمای کمدی ما به وجود آمد اما من خیلی تلاش کردم از شوخی‌های دهه شصتی استفاده نکنم و کاباره فقط فضایی برای آشنا شدن این دو شخصیت بود. اتفاقی هنگام فیلمبرداری برای ما رخ داد و مجبور شدیم که تغییراتی در فیلمنامه ایجاد کنیم تا پروژه متوقف نشود.
وی درباره فیلمنامه اثر گفت: ما سعی کردیم فیلمنامه را کاملا استاندارد پیش ببریم و تغییر شکل قصه‌گویی نیز در روند فیلمنامه قرار داشت.
مدیران جدید سازمان سینمایی کمک کنند سرمایه‌ها به خطر نیفتد
کمالی‌پور عنوان کرد: من فیلم را در چند سالن سینما با مردم تماشا کردم. اغلب نیمه دوم را بیشتر دوست داشتند و با آن می‌خندیدند. من بازخورد منفی هم دریافت کردم اما اکثرا مخاطبان با حال خوب از سینما خارج می‌شدند.
وی افزود: امین حیایی بازیگر بسیار درخشانی است و کل تیم بازیگران و پشت صحنه با هم دوست و همراه بودند. «کوکتل مولوتف» فیلم شریفی است و امیدوارم در اکران کمک کنند تا به پول تولید خودش برسد. امسال ۹ فیلم در نوروز اکران شد و قرار است ۸ فیلم دیگر نیز جایگزین شود. امیدوارم مدیران جدید کمک کنند سرمایه‌ها به خطر نیفتد. باید تیم کارشناسی برای چینش اکران فیلم‌ها تشکیل شود تا مثلا پژمان جمشیدی در ۲ فیلم‌ همزمان حضور نداشته باشد.
دوماری گفت: خود پژمان جمشیدی هم از وضع موجود راضی نیست. واقعیت این است که پژمان جمشیدی بازیگری است که همه دنبال او هستند. یک بدشانسی دیگر او این است که فیلم‌هایش همزمان باهم اکران می‌شوند. من با پژمان کار جدی هم انجام داده‌ام و او جزو بازیگرانی است که کارگردان را پشت مانیتور سورپرایز می‌کند. من دوست داشتم همه بازیگران در فیلم بازی متفاوتی داشته باشند.
وی افزود: یکسری می‌گویند فیلم ضدانقلاب است و یکسری می‌گویند فیلم انقلابی ساختی اما من فیلمساز هستم و کار سیاسی نمی‌کنم.
صدیق عنوان کرد: یک‌ دوره ای در سینمای ایران فیلم‌های ما از دهه ۷۰ عقب تر نمی‌رفت. پس از آن به دهه های ۵۰ و ۶۰ رفتند. آن چیزی که در سینما وجود داشت فیلم‌های ارگانی بود و به همین دلیل سینمای نیمه مستقل ما با زاویه کمدی نقادانه و طنز سراغ آن برهه تاریخی رفت و این فیلم‌ها هم با استقبال مواجه شد زیرا شوخی با گذشته برای مخاطبان جذاب است. به مرور به قدری این فیلم‌ها زیاد شدند که تبدیل به هجو شد. فیلم «کوکتل مولوتف» هجو همین جنس فیلم‌‌ها است.
شاید «کوکتل مولوتف 2» را هم بسازیم
کمالی‌پور بیان کرد: اگر دوستان در اکران کمک کنند شاید «کوکتل مولوتف 2» را هم بسازیم. ما از ۱۵ اسفند اکرانمان را آغاز کردیم و هنوز ۷ هفته‌مان را پر نکرده ایم یعنی ما هنوز یک هفته فرصت داریم که با سرگروه اکران شویم. ما فیلم «هفت بهارنارنج» را هم در هنروتجربه اکران کردیم که شکست مطلق خورد. من از آقای فریدزاده خواهش می کنم که فکری به حال این فیلم‌ها کنند. همچنین خواهش می‌کنم که تیم کارشناسی برای اکران درنظر بگیرند که دچار فیلم‌سوزی نشویم.
دوماری عنوان کرد: من اکنون روی یک کار اجتماعی کار می‌کنم و دوست دارم در هر فیلم خودم را به چالش بکشم و فیلم بعدی من هم کاملا متفاوت خواهد بود.
میز پرونده ویژه این قسمت از برنامه با حضور بابک خواجه پاشا، امیر قادری و عباس جواهری به موضوع «خانواده ایرانی در سینما» اختصاص داشت.
خانواده نخ تسبیح فیلم‌ها در جامعه ایرانی است
در ابتدای این میز عباس جواهری گفت: اگر قرار باشد درباره خانواده و مناسبات سینما با خانواده صحبت کنیم ابتدا باید به این سوال جواب دهیم که ارتباطمان با خانواده به عنوان سینما چیست؟ آیا ما تاثیری روی خانوداه داریم؟
افخمی عنوان کرد: به عقیده من هیچ‌چیزی در سینما باعث تغییر وضعیت فرهنگی یک کشور نمی‌شود مگر اینکه مقدمه آن تغییر در متافیزیک آن کشور وجود داشته باشد.
جواهری گفت: مفهوم خانواده در کشوری که جمع‌گرایی در آن وجود دارد نیز کاملا متفاوت است. خانواده نخ تسبیح فیلم‌ها در جامعه ایرانی است. باید قبول کنیم که فیلمی که ما می ‌سازیم روی جامعه تاثیر دارد و خانواده چیزی است که ما را به هم نزدیک می‌کند. در این شرایط آیا ما می‌خواهیم تاکیدی روی خانواده کنیم یا نه؟
بابک خواجه‌پاشا عنوان کرد: ما باید روی این مساله صحبت کنیم که سینما بسیار تاثیرگذار است اما در کشور ما به دلیل ضعف درام ما دنبال تاثیرات لحظه‌ای روی مخاطب می‌رویم و در اینجاست که ما آسیب می‌بینیم. اگر قصه و درام درست پیش برود ممکن است مثلا پدر در فیلم اشتباه کند اما چون نمی‌توانیم سلسله اتفاقات را به‌درستی کنار هم بچینیم ارکان خانواده را کاملا بهم می‌زنیم. ما در فیلم‌هایمان بیش از اندازه خانواده را آسیب دیده نشان دادیم.
وی تصریح کرد: اکنون خانواده در موقعیت پست مدرن قرار دارد و ممکن است در آینده سینمای صرفا سرگرمی روی خانواده تاثیر منفی بگذارد. سینما به قدری توانمند است که خانواده را دچار آسیب کند اما این مساله به زمان نیاز دارد. متاسفانه زنجیر پیوست نسل‌ها بسیار کم شده است. اکنون ارتباطات در جامعه ما به دوران‌ از هم‌ پاشیدگی می‌رسد و در این وضعیت سینما می‌تواند آسیب را بیشتر کند.
افخمی گفت: به نظر من این حرف ها دل بخواهی است و پشتوانه واقعی در مملکت ما ندارد. این ترس از آسیب ها همواره در گذشته هم وجود داشته است.
نگران سیلی ترانه علیدوستی و فیلم «پیرپسر» نیستم
امیر قادری عنوان کرد: به نظر من بدترین خانواده بهترین دارایی هر فردی است. ما محافظه‌کار واقعی در جامعه ایران بسیار کم داریم و من هم با نگرش بهروز موافقم. من از جامعه ایران خیالم راحت است زیرا به طور مثال در چند وقت اخیر یک جامعه بزرگ حول محور سریال «پایتخت» دورهم‌ جمع شدیم. جامعه ایران در سال های اخیر کمتر از هر زمان شکاف را کنار گذاشت. در این شرایط دلیل نگرانی این است که ما در سینما کمتر فیلم‌هایی داریم که روح جمعی جامعه را در خود منعکس می‌کند. من اصلا نگران سیلی ترانه علیدوستی در فیلم «برادران لیلا» نیستم. من اصلا نگران فیلم «پیرپسر» نیستم و اتفاقا این فیلم‌ها باید ساخته شوند زیرا سرگرم کننده هستند اما اصلا فیلم عمیقی نیستند.
عباس جواهری گفت: در ناخودآگاه جمعی ایران برخی فیلم‌ها حذف می‌شوند. آدم‌ها باید با سلایق مختلف مواجه شوند اما برای نخ تسبیحی که آدم‌ها را کنارهم جمع کرده است در سینما باید کاری بکنیم. ما باید برای این خانواده کاری کنیم و هر کسی با هر سلیقه‌ای که دارد فیلم بسازد. مهم نیست تو فرد مذهبی و سیاسی باشی یا نه در هر صورت خانواده مهم و تأثیرگذار است.
امیر قادری بیان کرد: برخی دوستان اعتقاد کمی به ملت ایران دارند و فکر می‌کنند که توده مردم قابل مغزشویی هستند. مهم ترین خط قرمز سینمای آمریکا در این سال ها خانواده بوده است حتی فراتر از مساله امنیت ملی.
بهروز افخمی تصریح کرد: موضوع خانواده در سینمای ایران می توانست به دو صورت مطرح شود و مطرح شده است؛ یکی خانواده سنتی با تمام ویژگی های آن که اتفاقا امریکایی ها هم در این زمینه فیلم های خوبی می سازند مانند فیلم «تنها در خانه». دسته دوم فیلم های ایدئولوژیک هستند که می خواهد بگوید ما در دوران پست مدرن هستیم و باید بنای خانواده را از هم بپاشیم تا بنیان های جدید خلق کنیم. این نوع فیلم ها همواره بوده و خواهند بود و به نظر من هیچ کدام از این آثار نمی‌تواند در بنیان خانواده تاثیر گذار باشد. فیلم در نهایت چیزی جز وسیله ای برای سرگرم شدن نیست.
خواجه پاشا عنوان کرد: برخی فیلم ها مانند «تنها در خانه»، «چارلی و کارخانه شکلات سازی» و… دارای مضمون مشترکی هستند. متاسفانه امروزه در کشور ما فیلم ها و فیلمسازان مضمونی ندارند و این به یک پز روشنفکری تبدیل شده است. درحالی که در کشورهای اروپایی و هالیوود مدت ها برای مضمون فیلم جلسه برگزار می کنند. شما به ندرت مضمونی درباره تحقیر پرچم در هالیوود مشاهده می‌کنید زیرا یکسری مضامین مهم و ارزشمند هستند.
عباس جواهری عنوان کرد: نظریه کشت می گوید که آدم ها در استفاده از مدیا آن چیزی را که بیشتر می بینند با واقعیت اشتباه می گیرند.
امیر قادری بیان کرد: این مضامین نه مقدس هستند نه خط قرمز و مشکلی نیست که برخی فیلم ها این مضامین را زیرسوال ببرند اما مشکل ما این است که چرا درباره این مساله فیلم های بیشتری ساخته نمی شود. سینما قطعا تاثیرگذار است اما نه اینکه بتواند تفکر یک جمعیت بزرگی را تغییر دهد. در سینمای آمریکا احترامی که به خانواده وجود دارد یک اکر دستوری نیست. هنرمند ایرانی نیز باید خودش را بخشی از این کشور و مملکت بداند در این شرایط به صورت خودجوش در فیلم هایش از کشور دفاع می کند. متاسفانه در 40 سال اخیر هم روشنفکران و هم دولت اجازه ندادند فیلم هایی در بازار آزاد تولید شوند.
این قسمت از برنامه «هفت» به پروانه معصومی بازیگر فقید سینما و تلویزیون تقدیم شد.