به گزارش سایت خبری راوی هنر، در حاشیه مراسم رونمایی از آلبوم جدید امیرشهاب خرمی با عنوان «خاکستری عمیق» که جمعه ۲۱ آذرماه از ساعت ۱۸ تا ۲۱ در بوکبار (خیابان دکتر قریب، پایینتر از نصرت، نبش عسگری) برگزار شد، مصاحبهای با این هنرمند انجام شد.
امیرشهاب خرمی در معرفی خود گفت فعالیت حرفهایاش از سال ۱۳۸۶ آغاز شده و در کنار آلبوم شخصی، با گروه راک خود بهصورت بینالمللی فعالیت کرده است. او توضیح داد که گروهشان با کمپانی معتبر Metallist Records در خاورمیانه همکاری داشته؛ شرکتی که از مهمترین ناشران موسیقی راک در منطقه محسوب میشود. خرمی تأکید کرد این همکاری نخستین قرارداد رسمی یک گروه راک از ایران با این شرکت بوده است.
او افزود در کنار فعالیتهای گروهی، موسیقی متن چند تئاتر و فیلم را ساخته و همیشه علاقه داشته تجربههایش در موسیقی راک و نوازندگی گیتار الکتریک را در قالبهای تازه ارائه کند. خرمی درباره آلبوم «خاکستری عمیق» گفت این اثر شامل ده قطعه در ژانر الکترونیک است اما لایههای موسیقایی شرق – شامل نواهای عربی، ایرانی و ترکی – در آن کاملاً شنیده میشود تا مخاطبان گستردهتری را جذب کند.
به گفته او، با وجود سالها فعالیت بینالمللی، تصمیم گرفته در ایران بماند و کاری تازه ارائه کند: «همیشه سعی کردهام کاری را انجام دهم که پیش از آن در ایران تجربه نشده باشد. مثل اولین بار وارد کردن سبک Djenty به موسیقی راک ایران یا آوردن نخستین درامر خانم روی صحنهٔ یک گروه راک.»
خرمی توضیح داد دلیل انتخاب ژانر الکترونیک این بود که این سبک را بعد از راک، بیشتر از هر موسیقی دیگری گوش میدهد. او گفت: «با اینکه اسم آلبوم الکترونیک است، اما همهٔ صداهایی که شنیده میشود با گیتار تولید شده، نه با سینت، نرمافزار یا سیستمهای دیجیتال. من با گیتار صدای سازهای مختلف مثل ساکسیفون، ویولن و پیانو را خلق میکنم و در اجراهای زنده نیز همین تکنیک را پیاده کردهام.»
او یادآور شد که در کنسرت ۱۱ دیماه در فرهنگسرای ارسباران، قصد دارد این توانایی را زنده اجرا کند: «توضیح و ویدئو هیچوقت حق مطلب را ادا نمیکند؛ باید روی صحنه دیده شود.»
خرمی درباره چالشهای کار سازمحور در بازاری که عمدتاً خوانندهمحور است گفت: «در ایران یا گیتار الکتریک بسیار افراطی در سبک متال و راک دیده شده، یا در موسیقی پاپ نمایشی شبیه گیتار کلاسیک داشته و جذابیت کافی نداشته. از طرفی موسیقی الکترونیک بیشتر با تصویر یک دیجی شناخته میشود. من تلاش کردهام دو قشری را که تا الان از هم جدا بودهاند کنار هم بیاورم.»
او با اشاره به سابقه طولانی تدریس و کار در دانشگاه گفت: «سالهاست روند سلیقهٔ نسلهای ۸۰ و ۹۰ را بررسی کردهام. گوش موسیقایی نسل امروز با دهه ۶۰ و ۷۰ متفاوت است. اگر ارائهٔ درستی داشته باشیم، این موسیقی پتانسیل جذب بازار را دارد. تنها سؤال این است که آیا فضای موسیقی اجازه میدهد؟»
خرمی درباره قطعهٔ مورد علاقهاش در آلبوم گفت: «وارث ملودی» مهمترین قطعهٔ آلبوم است؛ اثری بر اساس یک داستان واقعی. «داستان درباره مادری است که فرزند هفتـهشتسالهاش را بهدلیل بیماری نادر از دست میدهد. کودک نوازندهٔ دف بوده و مادر تصمیم میگیرد راه او را ادامه دهد و تمام آرزوهای دخترش را با ساز خودش محقق کند.»
او چالش بزرگ آلبوم را «تلفیق درست گیتار الکتریک با الکترونیک» دانست و گفت برای رسیدن به کیفیت مطلوب، میکس و مستر را شخصاً انجام نداده است: «میکس آلبوم را حمیدرضا زارع و مسترینگ را مهرداد باهنر انجام دادهاند.»
در پاسخ به اینکه دوست دارد شنونده هنگام شنیدن آلبوم چه تصویری داشته باشد، گفت: «تلفیقی از آینده و نواهای شرقِ گذشته.»
و در نهایت درباره ایراد شخصیاش در روند کار گفت: «عجله. سرعت بالای من گاهی در فرآیند تولید مشکل ایجاد میکند.»
